A Co By Było Gdyby Wszyscy Ludzie Na Ziemi Mieli Albinizm?

Opublikowany dnia: 2020-10-19
Przeczytano: 11076
Autor: Barbarella
Opublikowany w kategorii: Piękno

Seria „Imaginary Earths” spekuluje, jak mógłby wyglądać świat, gdyby zmienił się jeden z kluczowych aspektów życia, związany z planetą lub z samą ludzkością. Jak wyglądałaby Ziemia, gdyby miała pierścienie lub gdyby każdy mógł fotosyntezować jak rośliny?
Albinizm, od łacińskiego „albus”, co oznacza „biały”, to grupa dziedzicznych schorzeń o uderzających skutkach - niedostatek i często całkowity brak pigmentu w oczach, skórze i włosach.
Według National Organization for Albinism and Hypopigmentation (NOAH) w Stanach Zjednoczonych około 1 na 18 000 do 20 000 osób ma albinizm. Tymczasem według ONZ w niektórych częściach Afryki, takich jak obszary w Zimbabwe, aż 1 osoba na 1000 ma albinizm.
Jak wyglądałby świat, gdyby wszyscy na Ziemi mieli albinizm, od czasów prehistorycznych do teraz?
Najczęstszą formą albinizmu w Stanach Zjednoczonych jest albinizm oczno-skórny, który zakłóca produkcję ciemnego barwnika melaniny zarówno w oczach, jak i na skórze, według NOAH. Do chwili obecnej istnieje siedem znanych podtypów tego rodzaju albinizmu, które lekarze nazwali od OCA1 do OCA7, zauważył NOAH. W zależności od podtypu ludzie mogą mieć włosy białe, blond lub brązowe.
„Mam OCA1, najcięższy rodzaj albinizmu oczno-skórnego - nie mam pigmentu we włosach, skórze i oczach” - powiedział dla Live Science Kelsey Thompson, doradca rehabilitacyjny z okolic Chicago. Wcześniej przez 10 lat zasiadała w radzie dyrektorów NOAH, w tym jako jej przewodnicząca.
Powiązane: 7 największych tajemnic ludzkiego ciała
Powszechnym mitem jest to, że ludzie z albinizmem mają czerwone oczy. Chociaż warunki oświetleniowe mogą sprawić, że naczynia krwionośne z tyłu oka będą widoczne, co może spowodować, że oczy będą wyglądać na czerwone lub fioletowe, większość osób z albinizmem ma niebieskie oczy, a niektórzy mają orzechowe lub brązowe oczy, zauważył NOAH. Oczy Thompsona są jasnoniebieskie.
Jedną z głównych trosk osób z albinizmem jest delikatność jasnej skóry. Melanina, pigment znajdujący się we włosach i skórze, chroni skórę przed światłem ultrafioletowym, a osoby z albinizmem muszą uważać na oparzenia słoneczne i raka skóry.
„Kiedy byłem młodszy, byłem trochę zarozumiały w kwestii ekspozycji na słońce i dostałem poważne oparzenia słoneczne” - powiedział Thompson. „Przez całe życie nabrałem nawyku większej ostrożności i uważności na słońce, używania filtrów przeciwsłonecznych i szukania cienia tak często, jak tylko potrafię”.
Powiązane: 5 faktów na temat raka skóry
Więc co by się stało, gdyby wszyscy mieli albinizm? Jeden z naukowców, z którymi przeprowadzono wywiady na potrzeby tej historii, uważał, że sam ten czynnik sprawia, że ​​jest niezwykle mało prawdopodobne, aby populacje z albinizmem przetrwały w czasie.
„To rozczarowujące, ale nie zaskakujące” - powiedział Thompson. „Myślę, że wiele osób, które nie mają doświadczenia życia z albinizmem, postrzega to tak, jak każdą niepełnosprawność - jaki straszny los mieć, jak okropne byłoby nie wykonywać nawet codziennych zadań bez walki. nie wyrok śmierci. "
Gdyby wszyscy mieli albinizm, ludzie na całym świecie mogliby nosić długie ubrania, aby chronić swoją skórę, jak ludy pustynne na Saharze, oraz czapki, szaliki lub woalki, aby chronić głowy i twarze. Mogą również polegać na powłokach ochronnych na skórze, które służą jako filtry przeciwsłoneczne. Kobiety z plemienia Himba w Namibii regularnie noszą pomarańczową lub czerwoną pastę znaną jako otjize, która jest zrobiona z tłuszczu maślanego i ochry i często perfumowana aromatyczną żywicą krzewu omuzumba. Chociaż kobiety Himba używają otjize ze względów estetycznych, mogę sobie wyobrazić, że populacja z albinizmem mogłaby stworzyć podobną pastę, która służyłaby jako filtr przeciwsłoneczny.
Ponadto „Mogę sobie wyobrazić, że kultury prawdopodobnie ewoluują, aby wykonywać więcej codziennych czynności poza szczytowymi godzinami nasłonecznienia - częściej wczesnym rankiem i późnym popołudniem” - powiedział Thompson.
Osoby z albinizmem mogą wolą osiedlić się w zacienionym otoczeniu i mniej słonecznych szerokościach geograficznych - pomyśl o Norwegii, a nie Arizonie. „Nadal lubię wychodzić na plażę z rodziną” - powiedział Thompson. Ale „Myślę, że są części świata, które byłyby po prostu nieprzyzwoicie słoneczne, aby ludzie nawet rozważali zamieszkanie tam, gdyby wszyscy mieli albinizm, na przykład niektóre części Bliskiego Wschodu i południowego zachodu Ameryki. Mimo to znam ludzi z albinizmem mieszkających w Południowej Kalifornii i uwielbiam to. "
Osoby z albinizmem mają problemy ze wzrokiem, ponieważ struktury w oku zależą od melaniny, która rozwija się w macicy. „Moja najlepsza ostrość wzroku to 20/200, co czyni mnie prawnie niewidomym” - powiedział Thompson. „Mam pełne widzenie kolorów, ale szczegóły, które widzę, są słabe. Nie chodzi o to, że rzeczy są niewyraźne, ale to jak różnica między telewizorem o wysokiej rozdzielczości a telewizorem z lat 80. Osoby z albinizmem mogą również mieć światłowstręt, lub być bardziej wrażliwym na odblaski światła ”.
Powiązane: A co by było, gdyby ludzie mieli ostrość wzroku?
Te problemy z wizją mogą prowadzić do przypuszczenia, że ​​przedindustrialne społeczeństwa w hipotetycznej przeszłości, w której wszyscy cierpieli na albinizm, miałyby niezwykłe trudności w przetrwaniu. „Jednak w przypadku albinizmu istnieje wiele różnic w widzeniu, co można zrobić” - powiedział Thompson. „Każdego dnia muszę korzystać z pewnych udogodnień dla mojego wzroku, ale mogę funkcjonować całkiem niezależnie. W przypadku albinizmu zaletą jest to, że nic nie straciliśmy z widzeniem - to wszystko, co kiedykolwiek znaliśmy. to normalne."
Na przykład: „Znam ludzi z albinizmem, którzy są zdolnymi myśliwymi” - powiedział Thompson. „Przez całe życie byłem związany z organizacjami albinizmu i za każdym razem, gdy myślę, że jest zadanie lub praca, której nie ma możliwości, by osoba z albinizmem mogła to zrobić, z pewnością ktoś to robi”.
Tak więc, gdyby cała ludzka populacja miała albinizm, moglibyśmy użyć lasek, zwierząt widzących, a może nawet echolokacji, aby pomóc w nawigacji po świecie. Mimo to istnieją osoby z albinizmem, które mają wystarczająco funkcjonalny wzrok, aby prowadzić samochód, zauważył Thompson.
„Mój młodszy brat ma taki sam typ albinizmu jak ja, a kiedy siedzimy w gabinecie optometrysty, jego testy wzroku są całkiem podobne” - powiedział Thompson. - Ale przystosował się do tego. Był nawet bramkarzem hokejowym. Nie patrzył na krążek, tylko patrzył na graczy, aby powiedzieć, kiedy krążek zbliża się do niego.
Osoby z albinizmem i słabym wzrokiem mogą polegać na lupach i ręcznych teleskopach, aby pomóc w czytaniu, „lub po prostu trzymać gazetę bliżej twarzy” - powiedział Thompson. „Ale często używamy tych pomocy, aby dostosować się do widzącego świata. Gdyby świat wyewoluował tylko z ludźmi z albinizmem, wyobrażałbym sobie, że cały druk byłby dużym drukiem”.
Thompson uważa, że ​​przedindustrialne społeczeństwa z albinizmem prawdopodobnie bardziej polegałyby na rolnictwie niż na polowaniach. Inne możliwości obejmują łapanie w pułapkę i łowienie za pomocą tyczki lub sieci, czynności niewymagające dobrego wzroku.
Osoby z albinizmem często spotykają się na całym świecie ze stygmatyzacją ze względu na swój wygląd. Często są złoczyńcami w opowieściach - na przykład zły mnich Sylas w „Kodzie Leonarda da Vinci” (Doubleday, 2003). Według The New York Times i innych źródeł dziesiątki osób z albinizmem zostało nawet zamordowanych za części ciała w Tanzanii.
„Niektóre osoby z albinizmem dorastają w bardzo sprzyjającym środowisku i nie spotkały się z wieloma negatywnymi emocjami, podczas gdy inne są dość traumatyczne” - powiedział Thompson. „Moje doświadczenie było w połowie drogi - niezbyt straszne, ale jako dziecko doświadczyłem dużo znęcania się. Jako dorosły, jest to bardziej irytujące. Dostaję niegrzeczne i inwazyjne pytania, a ludzie chcą dotykać moich włosów . To naprawdę niewłaściwe zachowanie i ludzie normalnie nie śniliby o przekraczaniu tych granic z kimś zupełnie obcym, ale kiedy widać wyraźną różnicę, taką jak albinizm, pojawia się ona wraz z terytorium ”.
Oczywiście w świecie, w którym każdy ma albinizm, prawie na pewno nie byłoby z nim piętna. Zamiast tego albinizm może być postrzegany jako cecha, która odróżnia ludzkość od reszty natury, wraz z językiem i używaniem narzędzi.
Powiązane: 10 najczęściej stygmatyzowanych zaburzeń zdrowia
„Ciekawie byłoby pomyśleć o tym, jak zmieniłoby się postrzeganie rasy, gdyby wszyscy mieli albinizm” - powiedział Thompson. „Moja przyjaciółka z Indii ma taki sam typ albinizmu jak ja, a ona i ja wyglądamy bardziej do siebie niż ja i mój brat, mimo że pochodzimy z dwóch bardzo różnych środowisk etnicznych”. Podsumowując, sugeruje, że gdyby wszyscy mieli albinizm, „mogłoby to naprawdę zmienić nasze sądy o sobie nawzajem pod względem wyglądu”.
Albinizm może wpływać na społeczeństwa w inny sposób. „Kiedy rozmawiam z grupą ludzi, którzy wszyscy mają albinizm, postępujemy trochę inaczej niż w zwykłym świecie” - powiedział Thompson. „Kiedy widzimy kogoś, kogo znasz, przedstawiam się prawie tak, jakbym rozmawiał przez telefon -„ Hej, Matt, tu Kelsey ”- ponieważ wiemy, że druga osoba nie widzi tak dobrze. I może stoimy trochę bliżej do siebie nawzajem z powodu naszego słabego wzroku. "
Takie pozdrowienia i dostosowywanie się do osobistej bańki kosmicznej ludzi mogą stać się standardowymi cechami społeczeństwa w świecie, w którym wszyscy cierpieli na albinizm, powiedział Thompson.
Ponadto „istnieje wiele sposobów komunikacji niewerbalnej, których należy uczyć osoby z wadami wzroku, na przykład nawiązywanie kontaktu wzrokowego” - powiedział Thompson. „Mam oczopląs, więc moje oczy trochę się trzęsą i mam problemy z widzeniem czyichś oczu, więc nauczono mnie, jak nawiązywać kontakt wzrokowy i myśleć o takich rzeczach, jak nie gapienie się bez przerwy. nauczyłem się asymilować ze światem widzącym ”.
Tak więc, jeśli albinizm byłby standardem, norma nawiązywania kontaktu wzrokowego mogłaby nie być już normą.
„To naprawdę niezwykły eksperyment umysłowy” - powiedział Thompson. „Myślenie o albinizmie jako normie jest wyzwaniem i jak to zmieniłoby sposób myślenia o świecie io sobie”.
Obserwuj Charlesa Q. Choi na Twitterze @cqchoi. Śledź nas na Twitterze @LiveScience i na Facebooku.